ارتباط خودکارآمدی با موازنه ی تصمیم گیری فعالیت جسمانی و مراحل تغییر در دانشجویان دختر دانشگاه رازی

هدف این پژوهش، ارتباط خودکارآمدی باموازنه تصمیم گیری فعالیت جسمانی ومراحل تغییردر دانشجویان دختر دانشگاه رازی بود. روش پژوهش همبستگی می باشد و شرکت کنندگان در پژوهش 368 نفر دانشجوی دختر با دامنه سنی 18-29 سال(میانگین سنی64/22) بودند. به این منظور چهار پرسشنامه شامل:پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی ،پرسشنامه مراحل تغییر فعالیت جسمانی،پرسشنامه سنجش خودکارآمدی وپرسشنامه سنجش موازنه ی تصمیم گیری در اختیار دانشجویان قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون ، آزمون استقلال ( خی دو ) و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.براساس یافته های پژوهش7/9 درصدازکل نمونه درمرحله پیش تفکر، 7/23 درصد در مرحله تفکر، 7/26 درصددرمرحله آمادگی، 6/8 درصددرمرحله عمل و 2/31 درصددرمرحله نگهداری قرار داشتند . نتایج نهایی این پژوهش حاکی ازآن است که بین مراحل تغییر و خودکارآمدی رابطه مستقیم وجود داشت . خودکارآمدی دانشجویان با مزایای درک شده فعالیت جسمانی رابطه مستقیم و با معایب درک شده رابطه معکوس داشت (05/0 > p ). همچنین مراحل تغییر فعالیت جسمانی دانشجویان با مزایای درک شده آنها رابطه مستقیم و با معایب درک شده آنها رابطه معکوس داشت. ( 05/0 > p ). نیز مشخص شد که فقط متغیر مراحل تغییر درپ یش بینی فعالیت جسمانی تأثیر دارد. ( 05/0 <p ).